بارها و بارها شنیدهایم که شهر موجودی زنده است و آنقدر این جمله را تکرار کردهایم که دیگر برای بسیاری از ما شبیه به کلیشه شده است، اما این تکرار آزاردهنده نباید باعث شود که واقعیت را فراموش کنیم.
حالا این موجود زنده چند هکتاری با تودههای ساختمانی که بعضی از آنها به غدد بدخیم میمانند، با محیط زیست رو به زوال که به ریهای عفونت زده شباهت دارد و چندین بیماری زمینهای و مادرزادی، به ویروسی جدیدی نیز مبتلا شده و شش ماهی است که کرونا گرفته است.
کرونا هم به قول آن مقام مسئول در وزارت بهداشت، هم هوشمند است و هم مرموز، حالا تشخیص اینکه دموکرات یا سکولار باشد را باید به زمان واگذار کرد، اما فعلا این ویروس هوشمند مرموز بدجور به جان شهرمان افتاده و روزانه جان دهها سلولش را میگیرد و صدها سلول دیگر را نیز درگیر خود میکند. علاوه بر آن کرونا دیگر ارکان و بخشهای شهر را هم ملتهب کرده و معلوم نیست این التهاب تا چه زمانی ادامه خواهد داشت و چه بر سر شهر، این موجود زنده خواهد آورد.
در این روزها قطعا اولویت باید محافظت از تمام ارکان و اجزا باشد، اما چه باید کرد که گاهی بیماری زمینهای این موجود زنده، در برابر برخی درمانها واکنش نشان میدهد، بیماری فقر اجازه نمیدهد تا تمام سلولها مدتی از فعالیت خود دست کشیده و از خود مراقبت کنند، تودههای ساختمانی خطر افسردگی را تشدید کرده و در این میان گویا مغز هم در صدور برخی فرمانها دچار تاخیر یا احساسات زدگی شده است. حالا باید چکار کرد تا این موجود زنده را حفظ کرد؟
خوشبختانه تنها تفاوت شهر با دیگر موجودات زنده در این است که اجزا و ارکان مختلف آن گرچه یک نظام یکپارچه و سیستم مرتبط به هم هستند، اما در مواقع ضروری میتوانند از قدرت اختیار و انتخاب خود بهره گیرند. در این شهری که شش ماه است در مبارزه با کرونا قرار دارد، ما به شهروندانی نیاز داریم که تابآوری روحی بالایی داشته باشند. درنتیجه، همه ما باید به مسئولیت اجتماعی خود در قبال شهر و ساکنانش عمل کنیم.
در این روزها برای عبور از بحران کرونا در شهرمان، برای آنکه بار دیگر در تجمعات انسانی خود را در کنار هم بیابیم، لازم داریم که امروز از این «ما» که همگی جزئی از آن هستیم مراقبت کنیم. شرکتها، نهادها و سازمانهایی که تا دیروز آسیبهای زیادی به شهر زده بودند، لازم است این روزها دین خود را در قبال شهری که در آن اقدام به فعالیت اقتصادی و غیره کردهاند بپردازند. شهروندان هم باید بیشتر از خانهای که در معرض آسیب قرار گرفته مراقبت کنند تا سرپا بماند.
عاداتی که امروز در دوران کرونا کسب کردهایم میتواند در پساکرونا هم موجب درمان دیگر امراض شهرمان شود. محافظت از محیط زیست، کاهش آلودگی، توجه به اقشار مختلف شهر و غیره، همگی میتواند شهر پساکرونا را زیباتر از آنچه که قبل از کرونا بود، بکند.